I passed my exams!

Hi everybody!

I already made an article in Dutch, but as I also have a few foreign friends, I thought of making a translation of the previous article.

As the most of you probably know, have I wanted since a few years to become an au-pair in the United Kingdom, after passing my pre-university education. After a year, becoming an au-pair in the United States also appealed to me, but after more research, it didn't seem that great to me. In the United States, you will be regarded as an adult when you are 21, which means going out etc. isn't allowed for me, as I am only 18. Besides that, I read in travelling stories from other au-pairs in the United States, that most au-pairs there are 21 and that au-pair families prefer an older au-pair.

Last year october (2011) I went to Venray with my dad to attain a info event of the au-pair program of Travel Active, a gapyear agency. We also went to Worthing (South-England) in february this year to experience a bit of the English culture. My dad and I were very enthusiastic about it and from then I was absolutely determined to become an au-pair in the UK. I couldn't wait to live for a few months in England! But before that, I first needed to pass my final year of highschool. The year wasn't easy at all, and after the time passed by, my marks only decreased. Due to that and to the fact that I was totally fed up with school after 7 years of ‘secondary school' (In Holland we only have primary school, secondary school and after that university or college), my motivation only decreased. I had to encourage myself every day again to put enough effort in school without the guarantee that it would pay off in the end. Because even though I did do my best for certain subjects, I couldn't see that in my results. You might think my plans for the year after would be a good trigger to do everything I could for school, but it also made me more nervous. What if I would fail? Another year of secondary school? Hell no! In that case I wouldn't be able to go to England an I could start an 8th year of secondary school. Fortunately I've found a lot of inspiring quotes through the year and I always got the support of my boyfriend, friends en parents.

Before the exams I had one 4 and 2 marks that I easily could bend to a 5 (In Holland we work with ‘rounded' marks, not sure if that's the right translation). Besides that the new rule that we had to achieve an average of 5,5 on all the finals exams together, made me also scared. Needless to say so that I was quite nervous for the exams. I didn't dare to check out the answers of the exams that appeared after every exam on the internet. But to be honest, neither was I convinced that this answer model gives you a good impression of your final mark. History for instance has a short answer model, while a lot of answers are possible, as long as you give the right elaboration. Furthermore, I used for each exam the full time (3 hours), so I didn't have the time to write all answers over.

German and English were the only exams I dared to check on the internet and they were also quite easy to check, as they existed out of multiple choice questions and questions that required a concrete answer. I made German well, English not too well. About the other exams I had a worse feeling, so when I got my results last Thursday, I really held my breath. An hour seemed an eternity, but when I still wasn't get called at 4 o'clock, my mum and I decided to raise the flag. It felt so unreal!

At school there was a lot of delight of course and most of my friends also turned out to be passed. I was quite excited to my marks and what seemed? My only insufficient mark was on Dutch, a 4.6 (everything above 5.5 is regarded as sufficient). I got my first sufficient mark on mathematics in 3 years time on my final exam and my second highest mark was on economics (7.2), while I got a 5.5 on my school results. I expected an insufficient mark on a lot of subjects, but even though I didn't find Dutch an easy exam, I couldn't image to achieve an insufficient mark on that subject, especially because it was my highest mark on the school results. What appeared? I made a mistake in counting the words in the summary (The Dutch exam exists out of an reading exam and summarising an article), so I used way too many words for it. I lost all the point I could achieve for that part of the exam (16 out of 49). Because it's a stupid mistake and because I am convinced I can do better, I will do the retake next Tuesday. I have got nothing to lose, so why shouldn't I just try?

Now I am getting used to the idea of being passed, I can finally arrange my hostfamily. Such a crazy idea, I have been looking forward to this for so long and now it is getting close, I also find it scary. Will I go with a gapyear agency or will I just arrange a family on my own? What if I get homesick? My family and especially my mum isn't too delighted about the idea of me going away for a few months, but in the end I will gather life experience and hopefully I will learn to speak the English language fluently! A lot of people recommend me going with an agency, because I could get exploited by the hostfamily otherwise. I do realise that an agency will arrange a family for me that matches with my personality and will help me when I find out the family isn't what I expected them to be. But I also can search this out on my own and nobody can hold me back to leave, as I wouldn't have a contract. It's something I should research the next weeks, if it would be a wise decision to search for an au-pairfamily on my own around Southampton. Southampton is a university city in the Southern part of England and it has 270.000 inhibitants (also it's bigger than Groningen that has ‘only' 190.000 inhibitants). Why I chose to go to Southampton? Well, the Southcoast appealed to me anyway, as I love the sea and I am not too keen on big cities like London. Besides that I got to know my boyfriend in the beginning of this year and he lives near Southampton. I wouldn't make this story longer than it already is, but most people who are close me already know the story anyway:).

That was a long first story! I hope you enjoyed this and the next stories probably won't be that long. I am planning on publicing all the developments in my au-pair adventure on this blog, so when there are updates, I will definitely let you guys know!

Xxx Harriëtte

Geslaagd!

Hallo allemaal!

Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk al wel weten, heb ik sinds een paar jaar de ambitie om als au-pair in Engeland te gaan werken na het behalen van mijn VWO. Na een jaartje bedacht ik dat au-pair worden in Amerika me ook wel leuk leek, maar bij nader inzien leek me dat toch niet zo ideaal. In Amerika wordt je namelijk pas op je 21e voor de wet als volwassen beschouwd, wat betekent dat uitgaan enz. er niet in zou zitten. Bovendien had ik uit reisverhalen van andere au-pairs begrepen dat de meeste au-pairs in Amerika toch wel 21 waren en dat de gastgezinnen vaak ook wel de voorkeur gaven aan een oudere au-pair.

Vorig jaar oktober (2011) ben ik samen met papa naar een voorlichtingsdag geweest van de Travel Active in Venray. Papa en ik waren erg enthousiast en vanaf toen wist ik zeker dat ik au-pair wilde worden in Engeland. In februari zijn we samen naar Worthing (Zuid-Engeland) geweest om de Engelse cultuur een beetje op te snuiven. Ik was helemaal enthousiast en kon niet wachten om voor een paar maanden in Engeland te gaan wonen! Maar eerst nog 'even' slagen voor het VWO... het examenjaar is me absoluut niet meegevallen en naarmate het jaar vorderde, kwam er een dalende lijn in mijn cijfers. Mede dankzij dat en het feit dat ik na 7 jaar VWO (Ik ben blijven zitten in de derde) school echt meer dan zat was, ging mijn motivatie alleen maar meer omlaag. Ik moest mezelf dagelijks weer aansporen om goed met school bezig te gaan, zonder dat ik de garantie had dat mijn moeite zich zou uitbetalen. Want ondanks dat ik voor sommige vakken wel degelijk mijn best deed, bleven de goede resultaten uit. Je zou denken dat mijn plannen om een (half) jaartje naar Engeland te gaan een goede motivatie zouden zijn om toch goed mijn best te doen, maar eerlijk gezegd maakte het me ook alleen maar zenuwachtiger. Wat nou als ik zou zakken? Dan kon ik niet naar Engeland toe en kon ik aan mijn 8e jaartje middelbare school beginnen. Dat nooit! Gelukkig heb ik door de tijd heen heel wat inspirerende quotes gevonden en mijn lieve vriend, vriendinnen en ouders hebben me ook zeker gemotiveerd om niet op te geven en alles te geven.

Voor de examens stond ik een 4 en 2 net-voldoendes die makkelijk zouden kunnen ombuigen naar een 5, wat zou betekenen dat ik zou zakken. Bovendien maakte de 5,5 regel me ook wel erg bang. Onnodig om te zeggen dus dat ik ontzettend nerveus was voor de examens! Ik durfde niet om de examens na afloop na te kijken op internet, maar eerlijk gezegd denk ik ook niet dat dat een duidelijk beeld geeft over je uiteindelijke cijfer. Geschiedenis bijvoorbeeld heeft een vrij kort antwoordenmodel, terwijl er met de juiste uitleg waarschijnlijk veel meer antwoorden mogelijk zijn. Bovendien gebruikte ik voor ieder examen de volle 3 uur, dus ik had niet echt de tijd om alle antwoorden nog over te schrijven.

Duits en Engels waren de enige vakken die ik na durfde te kijken en ook vrij makkelijk na te kijken waren (multiple choice vragen/vragen die een concreet antwoord nodig hadden). Duits had ik goed gemaakt, Engels al wat minder (een 5.9). Over alle andere vakken had ik best wel een slecht gevoel, dus toen ik donderdag tussen 3 en 4 mijn examen-uitslag kreeg, hield ik mijn hart vast. Een uur leek een eeuwigheid te duren, maar toen ik om 4 uur niet gebeld was, besloten mama en ik toch maar de vlag op te hangen. Het voelde zo onwerkelijk allemaal!

Op school was er heel wat vreugde en de meeste van mijn vrienden zijn ook geslaagd.Ik was ontzettend nieuwsgierig naar mijn cijfers en wat bleek? Mijn enige onvoldoende was op Nederlands en ik heb gewoon de eerste voldoende op wiskunde in 3 jaar tijd op mijn eindexamen gehaald! Mijn 1 na hoogste cijferr was op economie (een 7.2), terwijl ik daar met een 5.5 instapte. Ik had van veel vakken een onvoldoende verwacht, maar ondanks dat ik het Nederlands examen niet makkelijk vond, kon ik me niet voorstellen dat ik daar een onvoldoende op zou halen, vooral om dat ik met een 7.8 het Nederlands examen inging. Wat blijkt nou? Ik heb me verteld in het aantal woorden op de samenvatting, waardoor ik door een domme fout 16 van de 49 punten die je in totaal op het examen kon halen ben misgelopen. Omdat ik het een domme fout vind en ervan overtuigd ben dat ik beter kan voor Nederlands, ga ik dit vak dinsdag herkansen. Ik heb niets te verliezen, dus waarom zou ik het niet doen?

Nu ik een beetje ben gewend aan het idee dat ik gewoon geslaagd ben, kan ik eindelijk mijn au-pairfamilie gaan regelen. Zo gek, ik heb er jaren naar uitgekeken en nu het zo dichtbij begint te komen, vind ik het ook wel erg spannend. Ga ik wel of niet met een organisatie? Wat als ik heimwee krijg? Mijn familie en vooral mijn moeder staat niet te springen dat ik wegga voor een tijdje, maar uiteindelijk zal ik er heel veel levenservaring opdoen en hopelijk vloeiend Engels kunnen spreken. Veel mensen raden aan om met een organisatie te gaan, omdat je anders 'uitgebuit' zou kunnen worden. Ik weet dat een organisatie een au-pairfamilie regelt die met mij als persoon matcht en me bij zal staan als ik toch nog van familie wil wisselen. Maar dit kan ik ook zelf uitzoeken en mocht een familie mij niet bevallen, kan niemand me tegenhouden om op te stappen aangezien ik geen contract heb in dat geval. Dat is dus iets wat ik de komende week uit moet zoeken, of het een verstandige keus zou zijn om op mijn eigen houtje een gastgezin rondom Southampton te zoeken. Southampton is een universiteitsstad in het zuiden van Engeland en heeft 270.000 inwoners (groter dus dan Groningen die 'maar' 190.000 inwoners heeft!). Waarom ik daar heen wil? Tsja, sowieso sprak de Zuidkust me al erg aan, omdat ik van de zee houd en niet al te gek ben op grote steden als Londen. Maar ik heb begin dit jaar mijn vriend leren kennen die vlakbij Southampton woont. Ik zal het verhaal maar niet langer gaan maken dan het al is, maar de mensen die dichtbij me staan weten het verhaal sowieso wel:)

Nou, dat was een lange eerste bericht! Hopelijk vonden jullie het leuk en de volgende berichten zullen vast niet zo lang zijn:) Ik ben van plan om op deze blog alle ontwikkelingen in mijn au-pair avontuur bij te houden, dus als er updates zijn, zal ik het jullie zeker laten weten.

xxx Harriëtte